به نقل از «خبرآنلاین»

هزینه ماموریت‌های فضایی کمر آژانس فضایی آمریکایی را شکست!

تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۸۸۷۳۲

گزارش مستقلی که هفته‌ی گذشته منتشر شد، حاوی یافته‌هایی نگران‌کننده درمورد هزینه‌هایی بود که آژانس فضایی آمریکا برای سامانه‌ی پیش‌رانش موشک اسپیس لانچ سیستم (SLS) صرف کرده است. علاوه‌براین، پل مارتین، بازرس کل ناسا هشدار می‌دهد که اگر این هزینه‌ها کنترل نشود، برنامه‌های بازگشت به ماه ممکن است به خطر افتد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به‌گزارش ارزتکنیکا، بازرس کل ناسا به صراحت می‌نویسد اگر مخارج آژانس فضایی مهار نشود، «ناسا و قراردادهایش کماکان از هزینه‌های برنامه‌ریزی‌شده و جداول زمانی تخطی خواهند کرد؛ اتفاقی که به کاهش دسترسی به بودجه، تاخیر در پرتاب‌ها و از بین‌رفتن اعتماد عمومی به توانایی آژانس در خرج مسئولانه‌ی پول مالیات‌دهندگان و رسیدن به اهداف و مقاصد، ازجمله بازگرداندن ایمن انسان به ماه منجر می‌شود.»

گزارش ۵۰ صفحه‌ای اخیر، قراردادهایی را که ناسا با اروجت راکت‌داین برای موتورهای اصلی RS-25 و نورثروپ گرومن برای بوسترهای سوخت جامد بسته، تجزیه‌وتحلیل کرده است. این موتورها و بوسترها نیروی رانش مرحله‌ی اول اسپیس لانچ سیستم را تامین می‌کنند؛ موشکی که نخستین پرواز موفقیت‌آمیزش را آبان سال گذشته انجام داد و برای ارسال فضانوردان در ماموریت‌های آرتمیس به‌کار خواهد رفت.

بیشتر بخوانید: هوش مصنوعی ایلان ماسک را به زندان انداخت/ عکس نسل جدید شاسی‌بلند جذاب چینی برای تسخیر بازار اروپا/عکس هیولای رنجروور برای شکست‌ مرسدس‌بنز و بی‌ام‌و به میدان آمد!/ عکس

هزینه‌های سرسام‌آور

گزارش نشان می‌دهد که تلاش‌ها برای نوسازی موتورهای RS-25، ساخت موتورهای جدید و تولید بوسترهای سوخت جامد برای ماموریت‌های اولیه‌ی آرتمیس، به افزایش تقریبا ۶ میلیارد دلاری هزینه‌ها و بیش از ۶ سال تاخیر در برنامه درمقایسه پیش‌بینی اولیه‌ی ناسا منجر شده است.

برای درک این موضوع، باید اشاره کرد که پل مارتین صرفا درباره‌ی افزایش هزینه‌ها صحبت می‌کند، نه کل هزینه‌ی موتورها و بوسترها؛ بدین معنی که تخطی از هزینه‌های اولیه‌ی سامانه‌ی پیش‌رانش موشک اسپیس لانچ سیستم، به اندازه‌ی بهای ساخت دو ماه‌نشین چندبارمصرف (استارشیپ اسپیس ایکس و بلو مون بلو ارجین) برای آژانس فضایی هزینه‌بر بوده است.

تفاوت اصلی بین سامانه‌ی پیش‌رانش SLS و ماه‌نشین‌ها در روش انعقاد قراردادهای آن‌ها است و مارتین با زبان تند از انتخاب ناسا برای واگذاری قراردادهای قیمت افزایشی انتقاد می‌کند. قراردادهای قیمت افزایشی برای برنامه‌های آزمایشی و دارای فناوری پیشرفته، مانند ساخت تلسکوپ فضایی جیمز وب درنظر گرفته شده است. اما در این مورد، شرکت اروجت موتورهایی را نوسازی می‌کرد که چندین بار در برنامه شاتل فضایی پرواز کرده بودند. نورثروپ گرومن نیز وظیفه‌ی اصلاح بوسترهایی را برعهده داشت که به‌طور مشابه قبلا استفاده شده بودند.

مارتین می‌نویسد: «اتکای ناسا به قراردادهای قیمت افزایشی، ریسک مالی سازمان را افزایش می‌دهد. از نظر ما، ناسا برای ساخت بوسترها و موتورهای اسپیس لانچ سیستم، بیش از حد مجاز از ساختار قراردادهای قیمت افزایشی استفاده کرده است.» بازرس ناسا می‌افزاید هرچند SLS موشکی جدید است، بوسترها و موتورهایش، سخت‌افزارهایی باسابقه و به ارث‌رسیده از برنامه شاتل فضایی هستند.

قراردادهای قیمت افزایشی، کل هزینه‌ها را به اضافه‌ی دستمزدها به پیمانکاران می‌پردازد. این ساختار برخلاف قراردادهای قیمت ثابت است که ناسا برای ساخت ماه‌نشین‌ها به اسپیس ایکس و بلو ارجین واگذار کرده است. ناسا درحالی چنین قراردادهایی را با این شرکت‌ها بسته که طراحی ماه‌نشین درمقایسه با سامانه‌ی پیش‌رانش SLS، ماهیتی آزمایشی‌تر با فناوری پیشرفته‌تر دارد.

گزارش جدید همچنین دستمزدهای پرداخت‌شده در قالب قراردادهای سامانه‌ی پیش‌رانش را زیر سوال می‌برد. به‌عنوان مثال، هرچند اروجت راکت‌داین تا پایان قرارداد خود فقط پنج واحد از ۱۶ موتور نوسازی‌شده‌ی RS-25 را تحویل داده بود، آژانس فضایی رتبه‌ی «بسیار خوب» را به این عملکرد ضعیف اعطا کرده است.

موتورهای پرهزینه

موارد دیگری نیز وجود دارد که در گزارش مطرح شده است. به‌عنوان مثال، هزینه‌ی کنونی ساخت نمونه‌ای جدید از موتور RS-25 که برای ماموریت آرتمیس ۵ و به بعد به‌کار خواهد رفت، تقریبا صد میلیون دلار است. ناسا و اروجت درتلاش هستند تا ۳۰ درصد از هزینه‌ها را تا پایان دهه‌ی جاری کاهش دهند و قیمت نهایی را به ۷۰٫۵ میلیون دلار برسانند.

بااین‌حال، مارتین با اشاره به پیش‌بینی این صرفه‌جویی‌ها خاطر نشان می‌کند که ناسا از گنجاندن برخی هزینه‌ها غفلت کرده است. او می‌گوید: «ناسا و اروجت هنگام محاسبه‌ی هزینه‌ی کل موتورهای جدید RS-25، فقط مواد، پشتیبانی مهندسی و فعالیت نیروی کار را درنظرگرفته‌اند؛ درحالی‌که مدیریت پروژه و هزینه‌های سربار گنجانده نشده‌اند. چه کسی می‌داند، شاید مدیران اروجت تا چند سال مجانی کار کنند!»

درمقایسه با بخش خصوصی، حتی کاهش هزینه‌ی موتور اسپیس لانچ سیستم به ۷۰٫۵ میلیون دلار، همچنان قیمتی بسیار بالا است. بلو ارجین موتورهای با قدرت و اندازه‌ی مشابه BE-4 را با قیمت کمتر از ۲۰ میلیون دلار تولید می‌کند و اسپیس ایکس به دنبال رساندن هزینه‌ی موتور قدرتمند رپتور به زیر یک میلیون دلار به ازای هر واحد است.

بازرس کل ناسا براساس تمام داده‌های جدید، در تازه‌ترین گزارش خود می‌گوید دفتر او مجبور شده است در برآورد خود از کل هزینه‌ی اسپیس لانچ سیستم، شامل سامانه‌های زمینی و فضاپیمای اوراین بازنگری کند. پیش‌تر اعلام شده بود که این هزینه، ۴٫۲ میلیارد دلار است.

227321

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1773045

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: ناسا نجوم ماه هزینه آژانس فضایی میلیون دلار هزینه ها ماه نشین ی هزینه هزینه ی ی موتور ی ساخت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۸۸۷۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زباله فضایی در دام دوربین ماهواره ژاپنی افتاد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از بی بی سی، این زباله فضایی در حقیقت بخشی از موشکی است که ۱۵ سال قبل در فضا رها شده است.

ابعاد قطعه موشک حدود ۱۱ در ۴ متر با وزن ۳تن است. این نخستین باری است که با یک زباله فضایی به این بزرگی در فضا قرار ملاقات گذاشته می شود. شرکت آسترواسکیل مشغول توسعه کسب وکاری است تا سخت افزارهای زائد و اضافی در مدار زمین را از بین ببرد.

البته این بار زباله فضایی را از بین نمی برد زیرا ماموریت فعلی برای آزمایش حسگرها و نرم افزارهای مورد نیاز برای عملیات های ایمن نزدیک شدن به زباله انجام شده است. اما تلاش برای جذب یک زباله فضایی بزرگ در فضا در چند سال آینده انجام می شود. چالش زباله های فضایی و استفاده متناسب از فضا اخیرا به یک موضوع مهم تبدیل شده است.

از زمان آغاز عصر سفرهای فضایی در سال ۱۹۵۷ میلادی تاکنون انبوهی از زباله ها از پوسته رنگ تا بوسترهای رها شده موشک، در مدار زمین پراکنده شده اند. در این میان قطعات موشک به دلیل حجم شان بسیار خطرناک هستند. بخشی از موشک در تصویر دیده می شود مربوط به وسیله پرتاب H-IIA ژاپن است که یک فضاپیمای سنجش دی اکسید کربن را در ۲۰۰۹ میلادی به مدار زمین برد. بوستر بالایی موشک فضاپیما را به ارتفاع ۶۰۰ کیلومتری زمین رساند. اما در حالیکه برخی از موشک های مدرن تضمین می کنند تمام قطعات آنها پس از پرتاب به زمین بازگردد، این بوستر H-IIA در مدار زمین ماند.

آسترواسکیل ماموریت ملاقات با این زباله را Adras-J نام گذاری کرده است. این ماموریت به وسیله یک فضاپیمای هوشمند انجام می شود که در ۱۸ فوریه ۲۰۲۴ میلادی به فضا ارسال شد.از آن زمان تاکنون ماهواره مذکور به H-IIA نزدیک تر شده است. ماهواره از دوربین ها و الگوریتم های مختلف برای فرایند نهایی نزدیک شدن به زباله استفاده کرده است. البته این عملیات باید با دقت زیادی انجام شود تا ماهواره با بوستر موشک برخورد نکند. کارمندان انگلیسی آسترواسکیل بخش زمینی ماموریت را ساخته اند که در حقیقت همان سیستم های برقراری ارتباط با Adras-J است.

از سوی دیگر مقرهای کنترل پرواز روی زمین در توکیو و آکسفورد شایر انگلیس به طور مداوم ماموریت را رصد می کنند. قرار است در هفته های آینده تصاویری از این زباله ثبت و اطلاعات بیشتری درباره آن مانند شرایط ساختار، نرخ چرخ آن در فضا و محورهای چرخش آن، جمع آوری شود. در این میان ماهواره سعی می کند دور زباله فضایی پرواز کند. در ماموریت های آینده فضاپیمای آسترواسکیل با کمک بازوهای رباتیک زباله را کنترل می کند.

طبق تخمین سازمان فضایی اروپا هم اکنون ۲۲۲۰ قطعه از موشک های مختلف در مدار زمین قرار دارد.

کد خبر 6090551 شیوا سعیدی قوی اندام